Snow on the Alaska Highway to Chetwynd
Blijf op de hoogte en volg Ilonka
01 Oktober 2016 | Canada, Chetwynd
Het is ongelofelijk dat je een halve dierentuin in het wild tegenkomt. Ik kijk m'n foto's en geniet nogmaals.
Ik doe wat inkopen voor de terugreis en krijg van Heather en Peter een paar allerliefste cadeautjes. Ik ga het hier zo missen!
Zaterdag 1 oktober, ik wil op tijd rijden want er is sneeuw voorspelt. Bovendien moet ik ruim 500 km rijden tot aan de eerste stop. Een aardige trip dus.
Als de auto volgeladen is met koffers en proviand, zo ongeveer voor een heel weeshuis, rijd ik om 10 uur de Alaska Highway op.
Er is geen line up om aan te sluiten dus ik besluit alleen te gaan rijden. De weg is goed, droog en het zicht prima. M'n ogen overzien de hele weg en de zijkanten, zoals ik ondertussen geleerd heb, je wilt geen aanrijding met een rendier of eland, zelfs een hert is niet gewenst.
Na 80 km begint het te sneeuwen. Eerst zachtjes, dan harder en harder en de weg wordt steeds slechter. Ik kan soms niet harder dan 30, het zicht is slecht.
Ik besef dat dit een lange dag gaat worden.
Het volgende wat ik besef is dat ik ondanks m'n winterbanden de grip kwijt ben en slip. De auto draait rond en ik probeer me te herinneren wat ik ooit op een slipcursus geleerd heb. Ik krijg de auto recht maar te laat en we glijden achterste voren de berm in. Mijn deur is geblokkeerd dus we klimmen aan de andere kant de auto uit, meteen zak je weg in een halve meter sneeuw. Ik besef dat ik alle geluk van de wereld heb, maar hulp nodig heb dus klauter naar de weg.
Vrij snel stopt er een truck, maar deze is niet zwaar genoeg en de trucker stopt een andere pickup-truck. Deze legt gelijk z'n sneeuwkettingen onder z'n voorwielen, terwijl de ander de auto uitgraaft en een kabel aanlegt.
Hij vraagt de sleutel en daar gaat ie, achteruit de berm uit, zo de weg op. De mannen maken de auto los, bedanken elkaar en wensen me succes, de weg naar boven wordt alleen maar slechter.... Maar ik heb geen keus, ik moet verder.
Ik krijg nauwelijks de kans om te bedanken. Keer op aanwijzing de auto en vervolg mn weg... Bij Buckinghorse River neem ik een break en is er even ontlading. Geen enkele schade, geen schram, kras, helemaal niets, alle geluk van de wereld en een engeltje op m'n schouder. Christel vindt het allemaal maar prachtig en ik ben eigenlijk blij dat ze niet beseft wat er had kunnen gebeuren.
Na een foto in de sneeuw, op dezelfde plek als een week gelegen in de zon, draai ik de Highway weer op. We zien het ene na het andere ongeluk, en het is onvoorstelbaar hoeveel sneeuw er al gevallen is.
De weg duurt uren tot ik even voor Fort St John de afslag richting Chetwynd kan nemen.
De weg wordt iets beter en het uitzicht door dit gebergte zal met mooi weer fantastisch zijn, maar het sneeuwt hoog op de weg en regent in de canyon. Bij Hudson's Hope stop ik toch even en lopen we het stukje over de brug met uitzicht over de dam en het stuwmeer. Verder over de weg zijn er een paar sinkholes afgezet, Peter had me hiervoor gewaarschuwd.
Dwars door het land van de First Nation, wat overal wordt aangekondigd, rijd ik door de besneeuwde bossen tot aan het motel in Chetwynd. Een kleine nederzetting aan de rivier waar vooral hout verwerkt en vervoerd wordt.
Met 518 km op de teller ben ik er na deze lange dag klaar mee. We eten wat uit onze voorraad op de motelkamer en gaan vroeg slapen.
Morgen hopelijk beter weer!
-
02 Oktober 2016 - 13:50
Els En Je Vader:
Hoi Ilonka je vader zit op voetbal ik ben ook even thuis dus kijk ik even naar je verslag. Jeetje wat een geluk hebben jullie gehad als ik die andere foto's bekijk ziet dat er niet erg lollig uit.
Wat een sneeuw zeg. Verder hier vandaag niet zulk best weer vandaar dat ik mee ben wat spullen thuis gebracht. Dinsdag gaan we weer naar huis. Wens je verder een goede reis en doe voorzichtig liefs van ons. -
03 Oktober 2016 - 07:04
Glenn:
Hi Ilonka, Je verslag breng je altijd zoo mooi ,het is alsof ik het zelf beleven mag. Ja het engeltje op je schouder heeft haar /zijn werk goed gedaan. Dat ze zo aardig zijn om te stoppen en je uit de problemen te helpen, mooi gedrag hoor. Ik geniet van de prachtige foto's, vooral het uitzicht over de Alaska HIGHWAY. Snap nu waarom je zoveel provisie moest inkopen. Oh die grote truck op z'n zij, kon jij die dan niet ff helpen haha. Ja die Christel had er gelukkig geen notie van, en bleef als maar genieten. geef haar maar ongelijk?
Over sneeuw hoeft niemand jou meer iets te vertellen, jij weet er alles van, hoe mooi maar hoe gevaarlijk het ook kan zijn. Fijne vakantie Ilonka en blijf schrijven want ik geniet er telkens weer van. Nu nog Glenn.Starke @waternet.nl -
03 Oktober 2016 - 12:58
Marjon:
Na een weekend met echt Hollandse miezer en regen lees ik je blog. Jee joh! Wat maak jij een hoop mee. Wist je dat het er zo koud zou zijn? Een omslagdoekje helpt niet meer vrees ik.
Wat fijn dat je er zo goed vanaf bent gekomen. Ik vind je heel erg stoer zoals je deze reis maakt. Stiekem blij dat je aanspraak hebt, ook al zeg je dat Christel je emoties niet deelt, het is goed dat je samen bent. Zeg ik nu sterkte of toch veel plezier? Dit lijkt de reis van je leven te zijn, zoveel moois te zien en te beleven, maar ook een hele zware af en toe. -
10 Oktober 2016 - 18:45
April Vail:
I Can not even imagine how scary that must have been for you and Christel !! I'm just happy no onexception got hurt and people were kind enough to stop and help you out of that ditch....
You are a tough lady my Queen xoxo -
10 Oktober 2016 - 18:48
April Vail:
I wish you could edit posts...damn auto correct.
*I am just glad people were kind enough to stop and help you 2 out of the ditch*
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley