Back to Williams Lake

Ik heb slecht geslapen, niet door het bed of motel, maar door de ligging van het motel, langs de spoorbaan, waar om 01.00 uur een trein toeterend langs ging! En zoals misschien bekend zijn de treinen hier iets langer als in Nederland [e-1f979]

Toch vertrek ik om 10.30 na een lange douche, gewapend met een volle tank, een French vanilla en een broodje van de Subway.

Het wordt een lange dag, 550 km, waarvan de eerste 300 over de slingerende Highway, waar in tegenstelling met de Alaska-Highway, waar je hele rechte stukken hebt en het gaspedaal aardig kunt intrappen, nu echt niet harder kan als gemiddeld 90 km per uur.

De eerste stop is bij Bearlake. Het is er uiteraard weer prachtig. De restanten sneeuw smelten snel in de hogere temperaturen.

Hierna rijd ik door tot Prince George, waar de Highway dwars door de provinciestad loopt, en ik lang moet wachten voor stoplichten.

Bij Quesnel tank ik voor de tweede keer vandaag, en wandel een stukje langs de rivier.

Vlak buiten Quisnel loopt een groepje caribou’s in het zonnetje. Mooi om te zien.

Ik gebruik heel even wat mobiele data om een andere playlist op Spotify te zoeken, het is een lange rit, en zelfs de eindeloos lijkende playlists zijn niet lang genoeg!

Vervolgens schakel ik weer over op de WiFi van de auto en kan ik even lekker meezingen met Kensington! [e-1f607]

Vervolgens stop ik nog een paar keer op een uitzichtpunt met als laatst McCleeseLake, waar het ijs gesmolten is ten aanzien van een week geleden!

Dan nog een klein stukje naar Williams Lake waar ik in het Lakeside Motel een kamer heb geboekt. Het is warm en ik bof met een sundeck waar ik geniet van de zon en hoge temperatuur.

Van -10 naar 24 in twee dagen… [e-2600]️