Groeten uit ....
Blijf op de hoogte en volg Ilonka
16 September 2016 | Canada, White Rock
Het is alweer donderdag de 15e september en m'n eerste week gaat hard. Ik heb om 12.30 uur afgesproken in White Rock Beach met Jacky, bij Montgomery's. Fish and Chips! Het hoort erbij en om de vettigheid te verteren lopen we richting de Pier. Het weer is nog steeds prachtig, niet zo warm als in Nederland, maar 22-25 graden en onbewolkt. De lucht is wel droog en omdat ik last heb van m'n ogen, druppel ik ze af en toe. Daarnaast ben ik snotverkouden en hoest de longen uit m'n lijf. Lang leve de vliegtuig-airco.
Jackie en ik hebben lol met de meegebrachte selfie-stick, m'n beste vriend deze dagen, nooit een weerwoord, altijd stil.
Nadat ik met Jackie afspreek voor de avond, ga ik lekker een uurtje niets doen in de tuin van het boshuis. Jammer genoeg wordt er aan de weg gewerkt, vlak voor de oprit, en is het met werkgeluiden op de achtergrond, niet zo rustig zoals ik het de afgelopen dagen gewend was.
In de namiddag rijd ik naar Langley en werk ik samen met Jackie m'n route naar Fort Nelson uit. De route wijzigt iets (meer kilometers), en met de Trivago-app op m'n telefoon boek ik de motels voor onderweg. Superhandig!
Wat er ook verandert aan m'n trip is dat Christel met me mee gaat. Voor de lezers die het niet weten, Christel is m'n nichtje dat het Williams Syndroom heeft. Dit is een zusje van het Down-syndroom. Christel heeft een aangeboren achterstand in haar ontwikkeling, en kan niet lezen of schrijven. Ik vind het eigenlijk wel gezellig, en omdat ze goed naar me luistert heb ik er geen probleem mee. Heel eerlijk, ik zag best een beetje op tegen al die kilometers alleen en Christel is goed gezelschap. Ze vind het vreselijk spannend, want uiteindelijk aan het eind van de 2000 km lange heenreis, woont haar vader, mijn neef Peter. Het alleen rijden (sturen) blijft overigens wel een feit. Dus dat...
We eindigen de avond in de hottub, die met een menthol-geur, m'n verkoudheid moet verdrijven.
Het is al laat als ik weer terug rijdt naar m'n paleisje bij het boshuis. Ingmar is nog wakker en we praten nog wat voordat ik m'n bed op zoek.
Vrijdagmorgen doe ik de was, alles gaat door, ook op vakantie.
Ik heb om 12 uur afgesproken bij Christel haar werk, er is een open dag en ze wil graag laten zien waar ze werkt.
Dit is een soort community als Baanstede of Pantar. Best interessant om te zien.
Ik trakteer mezelf op een French Vanilla bij Tim Horton, de 2e pas deze week.
Terug installeer ik me met m'n koffie en de Linda in de tuin. Het weer is aan het veranderen, iets killer en er wordt regen voorspelt. Als het nog maar even droog blijft!
Jackie en ik hebben lol met de meegebrachte selfie-stick, m'n beste vriend deze dagen, nooit een weerwoord, altijd stil.
Nadat ik met Jackie afspreek voor de avond, ga ik lekker een uurtje niets doen in de tuin van het boshuis. Jammer genoeg wordt er aan de weg gewerkt, vlak voor de oprit, en is het met werkgeluiden op de achtergrond, niet zo rustig zoals ik het de afgelopen dagen gewend was.
In de namiddag rijd ik naar Langley en werk ik samen met Jackie m'n route naar Fort Nelson uit. De route wijzigt iets (meer kilometers), en met de Trivago-app op m'n telefoon boek ik de motels voor onderweg. Superhandig!
Wat er ook verandert aan m'n trip is dat Christel met me mee gaat. Voor de lezers die het niet weten, Christel is m'n nichtje dat het Williams Syndroom heeft. Dit is een zusje van het Down-syndroom. Christel heeft een aangeboren achterstand in haar ontwikkeling, en kan niet lezen of schrijven. Ik vind het eigenlijk wel gezellig, en omdat ze goed naar me luistert heb ik er geen probleem mee. Heel eerlijk, ik zag best een beetje op tegen al die kilometers alleen en Christel is goed gezelschap. Ze vind het vreselijk spannend, want uiteindelijk aan het eind van de 2000 km lange heenreis, woont haar vader, mijn neef Peter. Het alleen rijden (sturen) blijft overigens wel een feit. Dus dat...
We eindigen de avond in de hottub, die met een menthol-geur, m'n verkoudheid moet verdrijven.
Het is al laat als ik weer terug rijdt naar m'n paleisje bij het boshuis. Ingmar is nog wakker en we praten nog wat voordat ik m'n bed op zoek.
Vrijdagmorgen doe ik de was, alles gaat door, ook op vakantie.
Ik heb om 12 uur afgesproken bij Christel haar werk, er is een open dag en ze wil graag laten zien waar ze werkt.
Dit is een soort community als Baanstede of Pantar. Best interessant om te zien.
Ik trakteer mezelf op een French Vanilla bij Tim Horton, de 2e pas deze week.
Terug installeer ik me met m'n koffie en de Linda in de tuin. Het weer is aan het veranderen, iets killer en er wordt regen voorspelt. Als het nog maar even droog blijft!
-
18 September 2016 - 00:26
Thea:
Hoop je verkoudheid gauw over is.
Hier is het alweer zondag ,jij nog een hele dag voor je.
Goede reis samen met Chriistel.
Lieve groetjes.
-
19 September 2016 - 06:50
GL&N:
Leuk dat je Christel bij je hebt he? zo lang rijden en alleen zou dan niets zijn.
Goede reis and take care. -
19 September 2016 - 11:07
Marjon:
Hoi! Wat heerlijk voor je dat Christel met je mee reist. Ik maakte me er best een beetje zorgen over. 2000 kilometer alleen... Ik vond het idee wel heel knap van je. Op je vakantie mag je best 's een huilbui hebben, want het hoofd, lijf en hart komt juist dan tot rust en een huilbui maakt je vrij. Maar 2000 kilometer in je eentje die immense natuur doorkruizen, dat is toch van een andere orde.
Dus fijn om te horen dat je in goed gezelschap bent. Lekker samen genieten, zoals in de hottub. Wat een foto, hahaha!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
