Up north - Fort Nelson
Blijf op de hoogte en volg Ilonka
27 September 2016 | Canada, Fort Nelson
Het is later dan m'n bedoeling is, als we het stoffige Fort St John achter ons laten. Met nog bijna 400 km voor de boeg tot het eindpunt van m'n reis door British Columbia en een stukje Alberta. Ik denk er nog even niet aan dat ik ook nog terug moet naar Vancouver, dat is latere zorg.
De weg is droog en ik kan al snel aanhaken achter een paar auto's richting het noorden.
De omgeving is prachtig, de gekleurde wouden met op de achtergrond de Northern Rockies, maar het is vreselijk lang. Van nieuw geasfalteerd tot een karrenspoor waar je niet harder dan 30 kunt.
Als een verkeersbord een plaatsnaam aankondigt heb je hele verwachtingen, maar meer dan het (gesloten) benzinestation is het vaak niet. Het is echt de middle of nowhere van dit immense indianenland.
Stoppen kan pas bij een klein Provinciaal Park, halverwege, Buckinghorse River. Prachtig gelegen aan het riviertje met een enorme rij picknicktafels, staat m'n auto eenzaam op de parkeerplaats. Ik vraag me af of het hier ooit druk zal zijn. s'Avonds hoor ik van Peter dat er hier vlakbij een camp is, nu verlaten, maar waar honderden mannen verbleven. Later passeer ik inderdaad het camp met ontelbare leegstaande trailers.
Als ik hierna verder trek, voor nog eens 200 km, wordt langs de weg zichtbaar wat de wildfires van afgelopen zomer hebben aangericht. Kilometers lang afgebrande bomen en als ik even stop voor een foto, ruik ik de brandlucht zelfs nog.
Dan komt Fort Nelson in zicht. Ik bereid mezelf voor op weinig, dan kan het alleen maar meevallen. 2500 inwoners en de eerstvolgende stad, Whitehorse richting Alaska, op 950 km afstand.
Het valt mee, nou ja, of ik hier zou kunnen leven weet ik niet, maar de eerste indruk is redelijk.
Voor we het weten staan we voor de deur en worden we welkom geheten. Christel is blij haar vader te zien, ik ben blij m'n kleine neefje (slechts een kop groter) te kunnen knuffelen. We zijn even emotioneel, onze band is altijd sterk geweest en er is de afgelopen weken veel gebeurd.
Ik ben best trots op mezelf dat ik deze heenreis volbracht heb. 2008 km tot aan Fort Nelson, dwars door de Rockies naar het Noorden. Een reis met hoogtepunten maar ook met moeilijke momenten.
Nu een paar dagen volledig genieten van m'n familie!
Maandagmorgen wordt ik vroeg wakker in m'n 2e paleis. Het is fris, slechts 2 graden en de heater in de camper loeit.
Ik drink samen met Heather, Peters vriendin, koffie en we kletsen heel wat af voor Peter van z'n werk thuiskomt. Maken een rondje door de tuin maar doen vooral weinig.
Dinsdag start hectisch met de ontsnapte hamster van Rayanne. We zetten het huis op z'n kop. Niet meer te vinden...
We gaan naar het plaatselijke zwembad waar Christel en Rayanne zich een uurtje vermaken. Hierna doen we een soort van sightseeing rondom Fort Nelson. Peter heeft me zo vaak uitgelegd hoe het hier is, maar nu ik het zelf zie en meemaak begrijp ik het pas echt. Eigenlijk is het niets, een kleine tradingpost midden in de bossen, een enkele winkel, gasstation en enkele motels voor de langstrekkende reizigers over de Alaska Highway.
We gaan met de truck over een karrenspoor de bossen in, via een spoorbrug over de rivier. Het is hier prachtig, maar zo ongelooflijk afgelegenheid. Het is het gebied van de First Nations, de indianen. Een ietwat gemoderniseerd little house on the prairie. Daar is alles mee gezegd.
's Avonds laat zie ik vanuit m'n ooghoek iets bewegen... De hamster laat zich zien, en vangen!
De weg is droog en ik kan al snel aanhaken achter een paar auto's richting het noorden.
De omgeving is prachtig, de gekleurde wouden met op de achtergrond de Northern Rockies, maar het is vreselijk lang. Van nieuw geasfalteerd tot een karrenspoor waar je niet harder dan 30 kunt.
Als een verkeersbord een plaatsnaam aankondigt heb je hele verwachtingen, maar meer dan het (gesloten) benzinestation is het vaak niet. Het is echt de middle of nowhere van dit immense indianenland.
Stoppen kan pas bij een klein Provinciaal Park, halverwege, Buckinghorse River. Prachtig gelegen aan het riviertje met een enorme rij picknicktafels, staat m'n auto eenzaam op de parkeerplaats. Ik vraag me af of het hier ooit druk zal zijn. s'Avonds hoor ik van Peter dat er hier vlakbij een camp is, nu verlaten, maar waar honderden mannen verbleven. Later passeer ik inderdaad het camp met ontelbare leegstaande trailers.
Als ik hierna verder trek, voor nog eens 200 km, wordt langs de weg zichtbaar wat de wildfires van afgelopen zomer hebben aangericht. Kilometers lang afgebrande bomen en als ik even stop voor een foto, ruik ik de brandlucht zelfs nog.
Dan komt Fort Nelson in zicht. Ik bereid mezelf voor op weinig, dan kan het alleen maar meevallen. 2500 inwoners en de eerstvolgende stad, Whitehorse richting Alaska, op 950 km afstand.
Het valt mee, nou ja, of ik hier zou kunnen leven weet ik niet, maar de eerste indruk is redelijk.
Voor we het weten staan we voor de deur en worden we welkom geheten. Christel is blij haar vader te zien, ik ben blij m'n kleine neefje (slechts een kop groter) te kunnen knuffelen. We zijn even emotioneel, onze band is altijd sterk geweest en er is de afgelopen weken veel gebeurd.
Ik ben best trots op mezelf dat ik deze heenreis volbracht heb. 2008 km tot aan Fort Nelson, dwars door de Rockies naar het Noorden. Een reis met hoogtepunten maar ook met moeilijke momenten.
Nu een paar dagen volledig genieten van m'n familie!
Maandagmorgen wordt ik vroeg wakker in m'n 2e paleis. Het is fris, slechts 2 graden en de heater in de camper loeit.
Ik drink samen met Heather, Peters vriendin, koffie en we kletsen heel wat af voor Peter van z'n werk thuiskomt. Maken een rondje door de tuin maar doen vooral weinig.
Dinsdag start hectisch met de ontsnapte hamster van Rayanne. We zetten het huis op z'n kop. Niet meer te vinden...
We gaan naar het plaatselijke zwembad waar Christel en Rayanne zich een uurtje vermaken. Hierna doen we een soort van sightseeing rondom Fort Nelson. Peter heeft me zo vaak uitgelegd hoe het hier is, maar nu ik het zelf zie en meemaak begrijp ik het pas echt. Eigenlijk is het niets, een kleine tradingpost midden in de bossen, een enkele winkel, gasstation en enkele motels voor de langstrekkende reizigers over de Alaska Highway.
We gaan met de truck over een karrenspoor de bossen in, via een spoorbrug over de rivier. Het is hier prachtig, maar zo ongelooflijk afgelegenheid. Het is het gebied van de First Nations, de indianen. Een ietwat gemoderniseerd little house on the prairie. Daar is alles mee gezegd.
's Avonds laat zie ik vanuit m'n ooghoek iets bewegen... De hamster laat zich zien, en vangen!
-
28 September 2016 - 11:36
Marjon:
Hoi Ilonka,
Wat een reis maak je. De helft zit erop, wat een prestatie. En als ik naar je auto kijk bekruipt me ook af en toe wel het gevoel van redt ie het wel?
En wat lijkt de vader van Chrystel op jou. Echt familie he. Ik kan me zo voorstellen dat je paleisje nu een stuk kouder is. Je hebt zo te zien wel overal de ruimte, in je paleisje, én het zwembad zie ik, hahaha! En die uitzichten, niet voor te stellen!
Geniet van een paar ontspannen dagen met je familie. Ik zie de volgende blog met plezier tegemoet. -
28 September 2016 - 17:12
Joan:
Nou petje af hoor. Dat de Indianen in dit onmetelijk gebied/land hebben kunnen wonen, is goed voorstelbaar. Wat erg dat de cultuur totaal verdwenen is. Prachtige dingen onderweg. Voor mij boeiend en onderhoudend. Hoop dat je tijd vindt om ook dcht even in " Zen" te zijn☺ . Dit zijn zoveel indrukken, zoveel bijzondere momenten die je aan ons schreef. Dus nu even niets en relaxen. Stoere vrouw zo hoor..
Geniet van de familie! Big hug! -
28 September 2016 - 19:16
Jackie:
Hahahaha, Must have been Deja vu for Peter with the Hamster!!! When Christel and Mitchell were little we had one too and the beast got out and hide in his dresser and ate bites out of all his clothing!! Lol
-
09 Oktober 2016 - 20:41
April Vail:
Wow it is VERY remote..but very beautiful too!
I LOVE your palace away from home ....
hahahahaha ....the hamster caught! LOL
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
