Snow on Highway 3, to Princeton

Het is dinsdagmorgen 2 oktober als ik klokslag 10 uur Langley uitrijdt, richting Princeton in de Okanagan. Ik ga de Highway op richting Hope, het duurt even voor ik door heb hoe de cruisecontrol werkt, maar dan heb je ook wat. Het rijdt relaxed op deze brede snelwegen en al snel laat ik de drukte van het stedelijk gebied achter me en rijdt door de countryside richting Hope. Het regent maar hier en daar zie je toch ook wat lichtere wolken. Na ruim 100 km neem ik bij Hope een pauze. De cruisecontrol zorgt dat de spanning op mijn knie minder is, en dat voelt best prettig. Toch wil ik mezelf voldoende rust geven. Ik hoef geen 4400 km te rijden zoals twee jaar geleden en ik ben ruim 2000 km verwijdert van het eindpunt van die reis. Ik rijd een heel ander gebied in, de Okanagan, het wijngebied, waar het beste klimaat van Canada is, met wel 2000 zonuren per jaar. Dat is meer zonneschijn dan in Rio de Janeiro.

Vlak na Hope rijdt ik door Sunshine-valley, alleen de zonneschijn is ver te zoeken, tussen de buien door is het uitzicht wel prachtig, ondanks de laaghangende bewolking, de kleuren van de bomen zijn ronduit fantastisch. Na Sunshine-valley kom ik door Manning Provincial Park. Dit is het leefgebied van de Similkameen-indianen. Het park ligt op de grens van de natte kustgebieden en het droge binnenlandse plateau. Nou nat is het vandaag zeker. De trail die ik wilde lopen, 9 km langs vier meren, the lightning-loop is zelfs gesloten en eerlijk is eerlijk, ik heb ook geen zin om twee uur door de regen te wandelen.

Als ik verder rijdt over Highway 3 lijkt het weer wat te veranderen. En dat doet het inderdaad. Als ik door een van de hoger gelegen plateaus rijdt begint het te sneeuwen, en het stopt niet meer. Ik heb een flashback naar het ongeluk van twee jaar geleden en pas mijn snelheid aan. Toch ben ik echt blij als ik even voor drie uur en 267 kilometer verder Princeton in rijdt.

Het plaatsje Princeton ligt op de kruising tussen de Tulameen- en Similkameen-rivieren en wordt omringd door graslanden en hoger gelegen plateaus. Ik zoek snel mijn geboekte Evergreen-motel op en check in. Zet de auto voor mijn kamer en de vriendelijke gastheer laat zien hoe de heater werkt. Het is nog maar 3 graden en het is akelig fris. Hier had ik niet op gerekend. Later hoor ik dat er in Calgary vanmorgen 20 cm sneeuw is gevallen. Blij dat ik daar niet heen ga. Hopelijk wordt het hier snel wel weer wat beter.

Na een bezoekje aan de plaatselijke fastfood-keten, zoek ik mijn motel weer op. Alleen is niet zo heel erg gezellig en het licht gaat dan ook vroeg uit.