Okanagan Lake - Kellowna - Merritt

Eerst even een antwoord op de reacties, die ik allemaal lees, als de wifi-ontvangst sterk genoeg is. Ik vind het leuk om jullie reacties te lezen, fijn dat het zo lekker weg leest, een boek heb ik twee jaar geleden laten maken, en waarom post ik zoveel, omdat het mijn reisdagboek is en ik het leuk vind om dit te delen. Om te laten zien hoe prachtig dit land met onbegrensde mogelijkheden is, én vooral omdat ik thuis kan nalezen wat ik allemaal beleefd heb.

Vandaag schijnt de zon, en het is een graad of 15 als ik door Penticton richting het Okanagan Lake rijdt. Ik probeer dingen te herkennen van een vakantie in 1976, toen ik hier als 15-jarige met mijn familie op een camping heb doorgebracht. Helaas, mijn laat me in de steek of het is gewoon te lang geleden, ik houd het op het laatste.

Als ik de Highway op draai, gewapend met een eggmuffin en french vanilla van Timmy, vergaap ik me aan het uitzicht. Het Okanagan meer schittert in de zon. Dit meer is lang en smal, 135 Km lang, heeft een breedte van tussen de 4 en de 5 km en heeft een oppervlakte van 351 km².

Ik stop bij bijna ieder park, campingside of rest-area, loop langs de oevers, ontbijt aan een van de vele picknicktafels, en geniet.

Wat een prachtig gebied. En de kleuren zijn zo mooi! Dit is nu wat je noemt Indian Summer! Totaal anders als het noorden richting Yukon. Maar met een totaal eigen en andere schoonheid. Ik rijd door plaatsjes als Summerland en Peachland, waar fruitstalletjes langs de weg staan.

Ik film veel met de videocamera op het dashboard, om thuis een idee te kunnen geven, maar vraag me af of je dit wel kan overbrengen. Als je denkt dat je aan het eind van het meer bent gaat het de bocht om en strekt het zich verder voor je uit.

Bij Kellowna, de warmste plaats van Canada, met ruim 100.000 inwoners een echte stad, rijd ik nog een stukje door, in plaats van meteen Highway 97 op te draaien. Maar ik realiseer me dat deze prachtige rit langs het meer niet ophoudt na Kellowna, en ik kan niet door blijven rijden. Dus keer ik ergens waar het kan en rijd terug naar de Highway richting Merritt. Zodra ik de stad uit rijd begint er een totaal ander gebied. De weg stijgt snel. Geen fruitbomen en druiven meer, maar de besneeuwde toppen van de bergen en bomen. Meteen 10 graden frisser en met de cruisecontrol op 90 rijd ik de ruim 100 km naar Merritt.

Merritt, ook wel 'the Country Capital of Canada' genoemd, ligt in de Nicola River Valley en dient vooral als rustplek op doortocht via de Coquihalla Highway 5 en de Okanagan Connector. Ook voor mij dus.

Na 178 km check ik in in het KnightInn motel, krijg een upgrade naar een volledig appartement en geniet van het zonnetje op een bankje voor de deur. Ik eet bij A&W; onionrings, chickenstrips and rootbeer!

Morgen rijdt ik terug naar Langley, over de Coquihalla. Heb ik nou net gisteravond op Discovery Highway to Hell gekeken.... gefilmd op de Coquihalla.....