Lytton - Langley

Als ik bij het KnightsInn Motel wegrijdt hangt de bewolking laag. Ik tank, haal drinken en eten en een vriendelijke agent wijst me de weg naar Highway 8. Ik heb gekozen om toch de toeristische route te rijden in plaats de Coquihalla Highway. Het is wel 100 km meer maar zoveel mooier als alleen maar langs een saaie snelweg rijden. Dus rijdt ik de Nicola Canyon in en geniet na iedere bocht opnieuw. De weg volgt de rivier en al staat deze op veel plaatsen heel laag, het blijft een spectaculair gezicht. Na 65 kilometer kom ik bij Spence’s Bridge. Ik moet wachten voor de trein. En dat duurt hier even. Na 10 minuten kan ik verder richting Lytton. Hier komen de Fraser en Thompson River samen. Ik stop hier en daar, er zijn al veel rest-area’s gesloten.

Bij Tuckkwiowhum Village, van de first Nations, rijd ik het park in. Ook dit is al gesloten maar de campground is open en ik rijd naar beneden. Geniet van al het moois. Film en maak wat foto’s. Verder door de Fraser Canyon richting Boston Bar en Hell’s Gate.

Bij Hell’s Gate wacht een kleine teleurstelling. Ik had me voorgenomen met de airtram naar beneden te gaan, maar er is een onverwachte stroomstoring en alles is dicht en gesloten.

Iets verder op bij de Alexandra bridge loop ik een korte trail. Er staat 10 minutes naar de oude spoorbrug maar na een kwartier zie ik nog steeds alleen bomen en besluit terug te gaan. Het is verder dan ik in mijn eentje wil doen.

Verder over de Fraser Highway. Zo vaak als ik hier nu al gereden heb, het blijft een feestje, Bij Hope wil ik stoppen maar het is zo druk dat ik besluit door te rijden. Het is nog 130 km naar Langley. En dat moet ik bekopen. Over de laatste 30 km doe ik twee uur. Het komende weekend is Thanksgiving en iedereen wil de stad en uit. 350 km verder parkeer ik de auto voor de deur. Laad mijn spulletjes uit en rust even uit voordat iedereen thuis komt.

Een trip van een kleine 1000 km zit erop. Ik heb genoten!